Pesters willen er heel graag bij horen en iemand zijn. De anderen zijn onder de indruk. Zelfs al vinden ze het niet leuk.
Heel snel ontstaat een situatie waarin iedereen bang is. Er wordt niet meer open met elkaar gesproken. De groep verandert gaandeweg naar een plek van spanningen, verdriet, frustraties…en men zwijgt. En het slachtoffer? Het slachtoffer zwijgt vaak, omdat ze het verdienen of er toch niets aan te doen is.
Zowel de kinderen/jongeren op zich veranderen én de groep verandert ook : men is niet langer vrolijk, sociaal en open, maar teruggetrokken, snel boos en verdrietig.
Hulp zoeken, in therapie gaan of een programma volgen dat werkt aan zelfvertrouwen, kunnen helpen om de schade van het pesten te herstellen.
Het echte pesten stop je op deze manier niet.
Integendeel. Het pesten dient aangepakt te worden waar het zich voordoet, namelijk in en met de groep.
